Απροετοίμαστη μέρα έφυγε σχεδία από κορμούς εφιάλτες. Τη στήριξε το αεράκι που μεθάει τον ήλιο. Γλυκό σιρόπι χαλασμένη βρύση. Εσκεμμένα την αυγή τα σύννεφα. Εκεί, σε άμορφα κουτιά. Έπεσε μια ομίχλη ανυπάκουη. Ακούν την πορεία της ηρεμίας σκιές με ημικρανίες. Βουίζει συναγερμός στο τέλος του δρόμου. Στριγγλίζει ο υπολογιστής. Ψυθιρίζει η τηλεόραση. Τρέχει μια μηχανή να τυπώσει καρποστάλ για όλα τα σπίτια. Κάθε μέρα παλίρροια κίτρινο γρασίδι και μαύρη εφημερίδα. Ένα ρολόι σταματημένο στα φανάρια. Κλειδί δέντρο σα χέρι πεσμένο. Στάζει χρώμα επιδερμικό ρετσίνι. Μετά νόμισμα στη θάλασσα, δώρο για θάρρος κι ορμή. Σκεπάζουν τα βάθη φουρτούνα και πετρελαιοκηλίδα. Χάνεις την πραμάτεια σου. Έρημος σε γκριζοπράσινη έρημο. Φτωχά οράματα κυκλώνουν το σούρουπο. Στοά μικρή μικρή κουφάλα. Ανοιξιάτικη βροχή, λαθραία βαλίτσα. Τότε σκίστηκε χαρταετός στα δύο. Μαζεμένη στα λόγια ηλεκτροπληξία. Υπομονή γλείφει τον τοίχο με σιωπηλές μαχαιριές.