Άλφα- Κοιτάς να βρείς μια εικόνα αλλά μονάχα σχήματα κα χρώματα που εξαφανίζονται σιγά σιγά βλέπεις.
Βήτα- Αποφεύγεις να φεύγεις κι από μόνη της η αστάθεια δεν αρκεί για να ονειρευτείς
Γάμμα- Μεταξύ της πληγής και του ονείρου υπάρχουν δύο διαφορές. Η ύπαρξη και το άσυλο.
Δέλτα- Δεν ξέρεις πού να πατήσεις γιατί το μόνο σταθερό έδαφος βρίσκεται στον πίνακα που ζωγράφισες όταν δεν μπορούσες να μιλήσεις.
Έψιλον- Θρηνούμε τη χαμένη μας παρθενιά. Δεν έπρεπε ποτέ να συμβεί. Οι πληγωμένοι δεν πρέπει να δίνονται.
Ζήτα- Ολοκληρωμένος είναι μόνο ο ουρανός γιατί είναι ατέλειωτος.
Ήτα- Η ευτυχία αγνοεί τα πιο γνώριμα πρόσωπα.
Θήτα- Αέρας μιας νοσταλγίας για το κλάμα που ποτέ δεν εκπλήρωσε το σκοπό του.
Γιότα- Αν δε βρω, δεν προσπαθώ κι αυτο το φαύλο τετράγωνο με πνίγει.
Κάπα- Ακόμα κι ο καιρός είναι κυκλοθυμικός. Δεν του αρέσει να είναι σίγουρος και μονότονος αλλά παραπονιέται μετά για την αδυναμία του να είναι κανονικός.
Λάμδα- Εύχομαι να μπορούσα να ήμουν ένα πουλόβερ κρεμασμένο στην ντουλάπα. Θα είχα μάλλινες ανησυχίες και μόνο μερικές polyester φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Μι- Είμαστε το γυμνό τοπίο στο οποίο ο θεός αποφάσισε να βάλει γρασίδι και ανισόρροπα εδάφη. Μετά μας ζωγράφισε ο Μπρούγκελ και τώρα είμαστε κάδρα στην γκαλλερί.
Νι- Χωρις να πεφτει η κουρτινα το κοινο σιγα σιγα αποχωρει.
Ξι- Ρωτάς και όλα αλλάζουν εικόνα γιατί η περσόνα που χρησιμοποιείς ειναι εγωκεντρικά ανυπάκουη.
Όμικρον- Η Οφηλία πέθανε και μείναμε με ενα γράμμα που είχε γραμμένο μόνο ένα γράμμα σε μια γλώσσα που κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι λειψός.
Πι- Ο χρόνος είναι η πλοκή στην ιστορία της Ραπουνζέλ που κλειδωμένη στον πύργο της έβλεπε ηλιοβασιλέματα σα μια χαζοχαρούμενη Σταχτοπούτα που δουλεύει για μια εταιρεία που παράγει σαπούνι και κάρβουνο.
Ρω- Είμαστε οι εραστές που χωρίς πρακτική λογική ερωτεύονται έννοιες ασυνάρτητες.
Σίγμα- Μη μιλάς σε γνωστούς γιατί θα γίνουν φίλοι και θα ανταλλάξεις όσα δεν ήξερες για μια αγκαλιά.
Ταυ- Απο ανησυχία κανείς δεν πέθανε.
Ύψιλον- Γυμνές φωτογραφίες ανθρώπων που ποτέ δεν πέρασαν το κατώφλι του σπιτιού μας.
Φι- Στην τηλεόραση παίζεται κάτι που δεν βλέπω αλλά βουίζει στην καλογυαλισμένη οθόνη χιλιάδων υπαρκτών συμβιβασμένων εργατών.
Χι- Τίποτα δε συγκεντρώνω μόνος μου.
Ψι- Πάντα η αρχή παραμένει παραπονεμένη.
Ωμέγα- Στις απόμακρες πλαγιές ένας κόσμος χαμηλώνει το βλέμμα.