-Εσύ θα φύγεις, ε; Ξέρω ότι δεν αντέχεις να με κοιτάς γιατί σου θυμίζω χωρίς να το ελέγχεις. Έχω τα ίδια ξανθά μαλλιά, λίγο σπαστά και πέφτουν στο κούτελό μου. Έχω τα χρώματα κι εγώ στο πρόσωπο να φαίνονται, και όταν κοιτάω τους ανθρώπους τους κρατώ την προσοχή εύκολα γιατί δεν μπορούν να ξεφύγουν απ'τα μάτια μου. Είμαι μαγικός. Στα χέρια μου, βλέπω πολλές φορές φωτιές να καίνε κι αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος. Και στο δωμάτιό μου πολεμάω φανταστικούς εχθρούς, λεγεώνες ολόκληρες, άρματα, καράβια κι αεροπλάνα. Μόνο τους πειρατές δεν κατέστρεψα, και τους ληστές στα βουνά, γιατί μου υποσχέθηκαν ιστορίες και τραγούδια τίμια κλεμμένα. Κι εσύ κλέφτης είσαι ε; Γι'αυτό ήρθα κι έκατσα μαζί σου στο παγκάκι. Είμαι σίγουρος, κλέβεις ιδέες, και κάθεσαι σε παγκάκια και περιμένεις κάποιον να θέλει να σ'ακούσει.
-Ήρθες με δυο παιχνίδια στο χέρι, και προσποιήθηκες πώς το ένα πετούσε, κι έκανες το γύρο του μικρού συντριβανιού με φσσσσςςς και πσίουυυ και αλλού έβλεπες. Και εγώ στο μυαλό όμως το ίδιο έκανα. Διάβαζα για ένα πιάνο κι άκουγα μουσική απ'τα ακουστικά. Μετά σταμάτησες και γύρισες προς τα εδώ. Δεν μπορούσα να κοιτάξω. Είχα παρατηρήσει τα μαγικά σου χέρια και τη μοναξιά σου. Εγώ δεν έχω πολλά, τα έχω χάσει. Κάπως από 'δω κάπως από 'κει φεύγουν κι αυτά σιγά σιγά ένα ένα και λένε αντίο. Ή τα αφήνεις εσύ σε πέτρες και ρολόγια και σπίτια και σταθμούς, τα ξορκίζεις στα πράγματα. Θα δεις, ξέρω τι λέω γιατί όταν δεν ξέρω δεν βρίσκω. Δεν μπορώ να νιώσω χωρίς να ξέρω, αδυνατώ να λυγίσω γιατί πάντα πίστευα...στα ψέμματα μου.
-Εγώ σ'αγαπάω όπου κι αν πιστεύεις. Είμαι ο γιός σου ο φανταστικός, και θα σου μάθω να ξεχνάς. Βλέπεις εδώ που είμαστε είναι μοιραίο, γιατί εσύ έκατσες κι εγώ ήρθα και μιλάμε. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν εσένα, να σκέφτομαι. Να περπατάω στο γρασίδι ξυπόλητος και να χαμογελάω. Να έρχεται μια στιγμή που να αλλάζω μορφή, και τα σχήματα ν'αγκαλιάζονται κι οι σκιές. Στο φως είμαι μπροστά. Μη φοβάσαι.
-Φοβάμαι τη θλίψη σου. Την αναγνωρίζω. Με κυνηγάει απ'τους ελαιώνες και τους δρόμους και κατοικεί στη γλώσσα που μιλάω. Έρχεται από παλιά και τη σφίγγω. Που είναι η μαμά σου; Να ξέρεις, δε σε ξεχνάει, απλά κι αυτή βρίσκεται εδώ χωρίς να έχει πολλά. Πες μου, θα είσαι καλά;
-Θα είσαι. Θα χτίσεις αιώνιες φωλιές, θ'απλώσεις τα χρόνια σου χαλί κι ένα μωσαϊκό κάθε χρόνο θα φτιάχνεις και θα χαλάς. Είναι ασταμάτητο κι αληθινό. Έχεις τα χρώματα στο πρόσωπο, και κολυμπάς στην ηχώ.
-Είμαι περήφανος γέροντας, ξέρεις. Αποτελούμαστε από σπασμένα γυαλιά. Σπάσαμε νωρίς χωρίς να το καταλάβουμε. Ξυπνήσαμε μια μέρα κι έλειπε το σώμα. Χρόνια ολόκληρα σπατάλησα να ψάχνω τις πληροφορίες και να τις ενώνω μα τίποτα δεν έγινε.
-Φεύγεις ε; Θα σε θυμάμαι γιατί δεν κρύφτηκες πίσω απ'το φόβο σου. Είσαι κι εσύ τίμιος κλέφτης.
-Φεύγω αλλά όχι για πάντα. Θα μείνω στο συντριβάνι. Θα πηγαίνω από παγκάκι σε παγκάκι ν'ακούω και να μεγαλώνω. Προς το τέλος, θα σου πω όλη μου την ιστορία εσένα. Είσαι ο γιός μου ο φανταστικός.