Μνήμη/Μουσική/Κίνηση

Poverty Knock - Jim Moray

and oh how my poor head it sings

i should have woven three strings

the threads they keep breaking

my poor heart is aching

oh god how i wish i had

wings

Καλοκαίρι 2006. Το Πόρτ Έλιοτ είναι χαραγμένο στη μνήμη μου μέσω της μουσικής. Όταν το θυμάμαι με πιάνει μια νοσταλγία - ίσως η ίδια με αυτή που πού και πού νιώθω για την Ελλάδα. Ίσως και πιο δυνατή. Το πιο ωραίο φεγγάρι που έχω δει ποτέ. Η μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία. Τη δεύτερη νύχτα του φεστιβάλ κράτησα μια φωτιά ζωντανή όλο το βράδυ, κι ας έβρεχε αυτή τη φιρφιριτή βροχή του Cornwall. Κατά τις 6 το πρωί γύρισαν οι φίλοι μου κι εγώ ήμουν ακόμα εκεί, να τρέφω τη φωτιά δίπλα στις σκηνές μας. Νομίζω όταν μου μίλησαν δεν μπορούσα να πω τίποτα. Για ώρες κοιτούσα τη φωτιά τόσο επίμονα, που είχα ξεχάσει τα πράγματα γύρω μου. Θυμάμαι και μια κίτρινη νυχτοπεταλούδα να τριγυρνάει πάνω απ'το κεφάλι μου, και να κάθεται για λίγο ακίνητη στο χέρι μου.

Αυτή την άνοιξη μάλλον αποχαιρετάω την Αγγλία, αν όχι οριστικά, τότε σίγουρα για αρκετό καιρό. Ζω στο Λονδίνο εδώ και 6 χρόνια, κι από εμπειρίες...τί να πω...ήμουν τυχερός και έχω δει και έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα, χαρούμενα, θλιβερά, βαρετά, αγχωτικά, περίεργα, επικίνδυνα, ιλλιγγιώδη...είναι δύσκολη πόλη, σκληρή και πολλές φορές υπερβολικά μοναχική, αλλά άμα του δώσεις χρόνο και είσαι ανοιχτός σε ανταμοίβει με χιλιάδες απρόσμενα δώρα. Και στην ουσία, έχοντας γεννηθεί εδώ, μπορώ να πω πως είμαι και νιώθω Λονδρέζος - born, if not bred - through and through.

Όταν θα φύγω όμως το Πόρτ Έλιοτ θα μου λείψει πιο πολύ απ'όλα. Δίπλα σ'εκείνο το ποτάμι ανακάλυψα πώς να φροντίζω τη χαρά μου. Περπατώντας το βράδυ μέσα στην ομίχλη μόνος μου όταν είχε τελειώσει το φεστιβάλ και είχαν φύγει σχεδόν όλοι, συμφιλιώθηκα με τη σιωπή, με το θάνατο. Κοιτάζοντας τη σιδηροδρομική γέφυρα κράτησα για μια στιγμή την ομορφιά και τη λογική. Χτυπώντας ρυθμικά ένα μικρό γκόνγκ σε ένα παρδαλό ναρκωμένο μουσικό ensemble - με το Holy Mountain να παίζει στο mute - δέχτηκα την ηχώ της τρέλας μου. Ανεβαίνοντας στη σκηνή για να διαβάσω τα ποιήματα μου αγάπησα την τρεμάμενη φωνή μου.