Ethiopiques@theBarbican

Έρε μέλα μέλα....ερέ μελά!

Προς το τέλος της συναυλίας όλο το Barbican είχε σηκωθεί, χτύπαγε ρυθμικά παλαμάκια, χόρευε και τραγουδούσε στο ρυθμό μιας μουσικής εντελώς ξεχωριστής. Ήταν αδύνατο, ακόμα και για τους πιο 'άγγλους' (oh isn't this nice, yes, everyone is so...lively...oh no no I'm not really one to get up and dance myself) στο κοινό να παραμείνουν στις θέσεις τους.

Έμεινα κυριολεκτικά άφωνος με τη φωνή του Μαχμούντ Αμέντ...στο Έρε Μέλα Μέλα δάκρυσαν τα χέρια μου. Απ'την Παρασκευή βρίσκεται στο κεφάλι μου η φωνή του και όταν περπατάω και στη δουλειά και σε άσχετες φάσεις το σιγοτραγουδάω και νιώθω όμορφα.