Sans de la folie de Hölderlin

Deep in the shady sadness of a Vale,

Far sunken from the healthy breath of Morn,

Far from the fiery noon, and Eve's one star,

Sat grey hair'd Saturn quiet as a stone,

Still as the silence round about his Lair.

Forest on forest hung above his head,

Like Cloud on Cloud. No stir of air was there,

Not so much life as on a summer's day

Robs not at all the dandelion's fleece:

But where the dead leaf fell, there did it rest.

'Hyperion', Jonh Keats

Θα ήθελα να σε δω

να τρέχεις στα σύννεφα

Φυσικά, τα γιατροσόφια
δε φτάνουν μόνο

Η ζωή του Υπερίωνα

ποτέ δε βρέθηκε

ακέραιο δείγμα

Ούτε οι καθαροί φακοί

μικροσκοπίων

Και τότε ποιός;

Κανείς

Ούτε κανείς

Φοβάμαι διαφωνώ

Σίγουρα

Πρωτοπορία να συμφωνείς

Λάθος

Σωστό

Κατά βάθος

λυπάμαι πολύ

Χωρίς οίκτο

ή ενοχή

Μετανιώνω

την αρετή

Δεν είναι δίκαιο

Είναι δεδομένη η

απώλεια αγαθών

Κι η αλλαγή;

Κλειστή

Ανούσια τιμή

Λάθος

Σωστό

Στέκομαι στα προσχήματα

και γνέφω

Πρό των πυλών

στο γυμνό φως

Ενδιαφέρουσα παραλλαγή

σε ένα αχρείαστο θέμα

Αυτό το ποτάμι

καίει τα μάτια

Βοηθάω

όπως μπορώ

Φυσικά,

δε φτάνει ούτε αυτό

Τυραννιέται

ο κόσμος

Ανέκαθεν

Γιατί δεν ξέρω

άλλο τρόπο

να σταθώ