Η-μέιλ φάινντ Αύγουστος 2004

"Richard Sennett (1998, Chapter 8) has argued that the personal consequences of work in the new capitalism have led to a ‘corrosion of character’ including loss of a lifetime identity, loss of trust in others, loss of a sense of the value of service (altruism), decline of community (see also, Puttnam 2000), vilification of the ‘dependent’, and fear of failure or being left behind."

Peter McDonald, 'Fertility and the State: the efficacy of policy'

Τότε δούλευα για τα Jessops στο Moorgate και ερχόντουσαν όλοι οι κουστουμαρισμένοι μαλάκες και το παίζαν αφέντικα. Και το αφεντικό μου ήταν ένας χοντρός, πιο μαλάκας. Και δε με πλήρωσαν και όσα έπρεπε. Αν μου έλεγε κανείς ότι το να δουλεύεις σε φωτογραφείο σημαίνει να έχεις καθημερινούς 'στόχους πωλήσεων' από τα κεντρικά γραφεία που δε θα μπορέσεις ποτέ να φτάσεις γιατί το μηχάνημα τα παίζει κάθε δυο μέρες από την υπερλειτουργεία [τί να κάνει κι αυτό το κακόμοιρο] κι εσύ ιδρώνεις κάθε φορά που έρχεται ένας καινούριος πελάτης γιατί πρέπει να κάνεις την πώληση ξέροντας ότι δε θα είναι στην ώρα τους έτοιμες οι φωτογραφίες, κι ακούς τους μαλάκες πελάτες να στη λένε γιατί 'ο χρόνος είναι χρήμα' και μετά σε βάζει το αφεντικό έξω να δείνεις διαφημιστικά φυλλάδια θα του έλεγα πώς κάπως αλλιώς το είχα φανταστεί. Αλλά όταν χρειάζεσαι δουλειά, χρειάζεσαι δουλειά. Δεν άντεξα πάνω από δυο μήνες.

> Subject: Just cause you felt like it?
> Date: Wed, 25 Aug 2004 16:35:23 +0000
>
>
>γιατί δεν έχω ιδέες μόνο
> μνήμη
>
>σκατά στα στόματα του κάθε μη συμβιβασμένου μαλάκα που με χαιρετάει στο δρόμο. μη μιλάς σ'έπνιξα. Μη μιλάς μας γάμησες. Μη μιλάς γιατί δεν μπορούμε να φιλήσουμε.
>
>έχω φίλους που μιλάνε για προβλήματα και σχόλια και υπερβολές.
>έχω φίλους που ανοίγονται, αγαπάνε, δηλητηριάζουν.
>έχω δυο φίλους που γαμάνε μάνες.
>έχω στο μυαλό μου πτώματα παιδιών που τα τρώνε οι μύγες.
>
>αύριο έχω ρεπό.