Παύσεις

Καταλαβαίνω τώρα ποιό είναι το πικρό μεσημέρι των ανθρώπων. Η πορεία της τύχης, που πάντα αγνοείται. Υπάρχει ένα διάστημα μεταξύ των θέσεων στο λεοφωρείο κι εκεί πέφτουν οι παύσεις πριν να πω και πριν να πεις. Πιο συχνές είναι οι στροφές των τραγουδιών που ακούγονται μέσα απ'τ'ακουστικά όταν στρίβει ο οδηγός και μια κοπέλα πατάει το κουμπί και ξυπνάει το καμπανάκι και γυρίζει τουλάχιστον ένα πρόσωπο να δει που σταματάει αυτή η συγκεκριμένη μορφή. Μα όλες οι μορφές σταματάνε στην τελευταία στάση και πάντα ο οδηγός ανεβαίνει πάνω να ψάξει για απομηνάρια, ξεχασμένα πορτοφόλια, ωρολογιακές βόμβες ή άδεια μπουκάλια.
Τις ανεπίτρεπτες ώρες βγαίνουν έξω διψασμένες αλεπούδες κι ουρλιάζουν έξω απ΄τα παράθυρα και τα κτήρια κάποιος να βγει, κάτι να συμβεί ν'αλλάξει η νύχτα. Ό,τι κι αν ζωγραφίζουν τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, οι φωτολεπίδες στα κλάμπ, οι νέον πινακίδες και οι προβολείς των αυτοκινήτων το σκοτάδι δε χρωματίζεται κι ούτε μιλά. Κανείς δεν πρόκειται να κλάψει στον ώμο κάποιου άλλου σ'έναν πολυσύχναστο δρόμο που βουίζει ανακατεμένες μελωδίες. Το κράμα της πόλης απέτυχε να μας φέρει κοντά. Το σχέδιο της έφτιαξε απροσδόκητες γραμμές που μπερδεύονται σα Γόρδιο κουβάρι. Το εισητήριο για να περάσεις τα τείχη είναι ακριβό, και τα λεφτά μας όλα καταλήγουν εκεί που δεν πρέπει, γιατί από εκεί ξεκινάνε.
Κι ούτε ο ατέλειωτος κύκλος των εποχών αρκεί να σώσει τη συζήτηση. Μόνο να θυμίζει πως άλλα έρχονται κι άλλα φεύγουν, μα όλα σίγουρα τελειώνουν. Τελειώνει η βροχή, τελειώνει ο αέρας, τελειώνει το κρύο. Τελειώνουν κι οι φωνές και φθαρμένες ησυχάζουν. Κι εγώ σήμερα αποφάσισα να ξεκινήσω το τέλος της συζήτησης. Ν'αρχίσω για άλλη μια φορά μόνος μου τη σιωπή. Δε θα κατεβώ απ'το λεοφωρείο. Θα ψάξω για τ' απομηνάρια μιας παύσης που έμεινε εκεί για χρόνια, ανάμεσα στις θέσεις, μεταξύ δύο ανθρώπων που μια φορά μόνο μίλησαν.
Εκεί θα περάσω το χειμώνα, μέχρι να έρθει ένας κούκος οδηγός που στο τέλος της βάρδιάς του θα κλείσει τα φωτά και θα κοιμηθεί στο τιμόνι. Τότε θα βγω, και για να μην τον ξυπνήσω θα πατήσω το κουμπί της έκτακτης ανάγκης, ν'ανοίξει η πόρτα και να κατεβώ στην άνοιξη.