Prospero's Speech

Letter not to be sent

I excuse you from having to appear in my idea of you.
This is not my love; it is just your life.
I love you as I do the sunset or the moonlight, wanting the moment to stay, but wanting nothing more than the feeling of possessing that moment.

*
[...] ah Cesario, you appear before me and at last I am happy because, through memory, I have returned to the one truth that is literature.

[Bernardo Soares, Livro do Desassossego]

Letter to be whistled

Δεν έχω κανένα δικαίωμα να σου ζητήσω να μ'αφήσεις να σ'αγαπήσω με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο φτιάχνω κι αγαπάω τα όνειρά μου. Κι όμως θα ήθελα μόνο γι'αυτήν εδώ τη στιγμή κι έτσι για πάντα, να μου το δώσεις, κι ας είναι, όπως όλα, ένα πελώριο ψέμα που δειλά σκαρφίστηκα. Είναι το δικό μου πελώριο ψέμα, το ύφασμα που τυλίγει την ψυχή μου πριν κοιμηθώ, και το μοναδικό μου ίσως χάρισμα: απρόσεκτες, ανήσυχες και μεγαλειώδεις λέξεις. Λέξεις οι οποίες σα να κρύφτηκαν μέσα στο σώμα μου και που ήρθαν κι έρχονται από εκεί που δε θυμάμαι. Ίσως, δεν θα μπορέσω ποτέ να ξέρω μα ίσως από κάποιο ανίκητο μέρος, ένα συλλογικό οχυρό που είναι στ'αλήθεια ιδεατό, κι έτσι αναγκαστικά φυσικό κι απέραντο. Εκεί που για πρώτη φορά ακούστηκε η ηχώ των ανθρώπων.
Εκεί βρίσκομαι κι από κει σε κοιτάω, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις. Κι αυτή εδώ, είναι η μικρή αληθινή φωνή μου που σφυρίζει όνειρα στις χαράδρες του κόσμου.