Μαύρο Στυλό

-ήχοι που τέλειωσαν
γνώριμα βράδυα-

εδώ μέσα οι εικόνες περπάτησαν
λύγισαν τον τοίχο δυο
δέντρα στο πάρκο απέναντι
άρχισαν ν’ανθίζουν
κόκκινα βιβλία

-θήραμα πάτησε
ηλεκτρονικό λουρί-

προσεκτικά πετάξαμε γυρίσαμε
κι είπαμε πως
να συμφωνείς είν'αναγκαίο
να είσαι θέαμα αναπόφευκτο
να θυμάσαι οδυνηρό
μα δε θυμάσαι;

-ένα μαύρο στυλό
ατέλειωτο χρώμα-

λεηλάτησαν σοκάκια άχαρες νότες
βηματισμοί κι ιαχές
σειρήνες συνθήματα
ακουμπάνε το παράθυρο
κι απ’τη σιωπή,
τρέμουν τα μάτια

-σκίτσο σηκώθηκε
ορφανό πρωινό-