It was just as we had imagined, wasn't it, love? Perfect and ridiculous.
*
Στο δρόμο, με ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί στο χέρι για το πάρτυ και να βλέπω κόκκινο φεγγάρι και σκέφτηκα πως αλήθεια δεν ξέρω ακριβώς τί θέλω από τους άλλους, κι αν έχει σημασία.
*
Text: 'Every night, all my illusions decide to kill themselves'
Απάντηση: Και καλά κάνουν. Τί ώρα αύριο;
Τηλέφωνο: Δεν τις μπορώ τις αυταπάτες μου. Κάθε φορά που πάω να τις πιστέψω αυτές πέφτουν απ'το γκρεμό. Οι αυταπάτες μου είναι Σουλιώτισσες.
*
Do you even care? I mean it was his fault.! Yeah I told you so, innit? Listen love, I gotta go like, everyone's looking at me on the bus as if I'm too loud or somefing.
*
Μικρός, γύρω στα εφτά, στο μετρό στη μαύρη ώρα αιχμής με τη μαμά του και την αδελφή του:
-Mummy why is everyone so sad?
4 comments:
It was just as we had imagined it, perfect, simple, and most definitely non-linear.
*
Στο ίδιο μπαρ, με άλλο ένα ή δυο pint μπροστά μου, έχω πάντα την επιθυμία για ένα σφηνάκι Jack Daniels. Και νομίζω ότι όλα φτιάχνουν μόνα τους, όταν έχεις έστω και μια φορά το δεκαπενθήμερο κάποιον που αγαπάς από παλιά, να σ'αγκαλιάσει και να σου πει ολα θα πάνε καλα ρε κωλόπαιδο.
*
Text: "I miss you"
Απάντηση: ...
Missed call.
The joys of neo-liberalist poor but coping, spending with guilt.
*
She was like, I want it, yeah? And I told that...
*
Εσύ, μικρός, γύρω στα δεκάξι: θέλω να γίνω ποιητής.
μπράβο Πρόσπερο, μπράβο.
Μικρή, γύρω στα πέντε, στο κρεοπωλείο (ένας λαγός κρέμεται ανάποδα απ' το τσιγκέλι):
-Μαμά, τι έπαθε το κουνελάκι ?
Τι απάντησε η μαμα;
Post a Comment