(Ξέρει αυτή) Εφτά Είναι

Εφτά ταινίες λοιπόν. Here goes.

1.) Heaven
-Filipo: Quanto su posso volare?
Έχω δει τόσες πολλές φορές το Heaven, που ούτε θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά. Tykwer, Kieslowski, Blanchett kai Ribissi, οπότε δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω.

2.)Snow Falling On Cedars
-Ishmael: I know you'll think this is crazy, but all I want to do is hold you, and I think that if you'll let me do that just for a few seconds, I can walk away, and never speak to you again.

Ξέρω κόσμο που νομίζει ότι η ταινία αυτή περιγράφει έναν ανεκλπλήρωτο έρωτα. Έχοντας διαβάσει και το βιβλίο του David Gutterson, νομίζω ότι αυτό που τον απασχολεί περισσότερο, ίσως το κυρίως θέμα, είναι το Δίκαιο. Η ιστορική αδικία απέναντι σε μια μειονότητα, και παράλληλα, η αδικία στις ανθρώπινες σχέσεις. Βασικά είναι από αυτές τις ταινίες που κάθε φορά που τη βλέπω νομίζω ότι μπορώ να μυρίσω το τοπίο.

3.)Antes Que Anochezca
Πριν πέσει η νύχτα, γιατί ο Reinaldo κρύβεται. Η ιστορία του Κουβανού ποιητή και πεζογράφου Reinaldo Arenas, όσο κι αν η ταινία ήταν ελαφρώς εώς πολύ Αμερικανοποιημένη (αχ αυτοί οι Κουβανοί που μένουν στη Florida, τι λάθη κάνουν), με είχε αγγίξει πραγματικά. Για άλλη μια φορά, διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του, συνειδητοποιώ το θάρρος του να είναι ο εαυτός του. Στην ουσία, επηρρέασε υπερβολικά την αντίληψη μου περί 'coming out'. Όπως είχε γράψει ο κύριος Αμβρόσιος: A-Ν-Ο-Η-Τ-Ε-Σ Κ-Ρ-Υ-Φ-Ε-Σ

4.) Ceux Qui M'aiment Prendront Le Train
Αυτοί που μ'αγαπάνε ας πάρουν το τραίνο απ'το Παρίσι για να έρθουν στην κηδεία μου, λέει ο Jean-Baptiste. Θεωρώ ότι είναι η καλύτερη ταινία του Patrice Chereau, με πρωτότυπο σενάριο και πολύ δυνατές ερμηνείες, πέρα από το απίστευτο soundtrack. Η σκηνή στο νεκροταφείο, όπου όλη η ένταση φτάνει στο ζενίθ, είναι από τις αγαπημένες μου. Ο Chereau κατάφερε να μεταφέρει με επιτυχία, νομίζω, ένα κύριο χαρακτηριστικό της 'extended' οικογένειας στην κηδεία: τον ανταγωνισμό στο ποιός τον αγαπούσε πιό πολύ.

5.)The Wizard of Oz
Ένα πράγμα θα πω:
We're off to see the Wizard, the Wonderful Wizard of Oz
You'll find he is a Whiz of a Wiz if ever a Wiz there was
If ever, oh ever, a Wiz there was the Wizard of Oz is one because
Because, because, because, because, because
Because of the wonderful things he does

6.) Dolls
Γενικότερα δεν τα πάω πάρα πολύ καλά με το Γιαπωνέζικο σινεμά. Αλλά όταν είδα το Dolls του Κitano το έβαλα πάλι να παίζει απ΄την αρχή. Επίσης, δεν ντρέπομαι να πω ότι όταν ο Hiro, γέρος πια, πάει στο πάρκο, και βρίσκει εκεί καθισμένη την Ryoko, η οποία ακόμα τον περιμένει έχοντας ετοιμάσει φαγητό για δύο (και δεν τον αναγνωρίζει πια μετά από τόσα χρόνια), άρχισα να κλαίω σα δεκατετράχρονο κοριτσάκι. Ω ναι.

7.)Land and Freedom
Το αριστούργημα, κατ'εμέ, του Ken Loach για τον Ισπανικό Εμφύλιο. Μπορεί ορισμένοι να τον βρίσκουν γραφικό και στρατευμένο, αλλά υπάρχουν δύο πράγματα για αυτή την ταινία που δεν μπορώ να βγάλω απ΄το μυαλό μου. Το πρώτο είναι η σκηνή στο τραίνο, όπου ο εισπράκτορας, αφού του έχει πει ο φίλος του David ότι 'έχει έρθει από την Αγγλία για να πολεμήσει μαζί μας τους φασίστες' τον αγκαλιάζει και του λέει με τόση εκτίμηση 'ευχαριστώ'. Το δεύτερο είναι το γεγονός ότι η Ταυτότητα του David, είναι η κάρτα μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βρεταννίας. Ξεκάθαρα πράγματα, όχι biometric scans και Μπλεροϊδο-μαλακίες.

Αυτά λοιπόν. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες ταινίες, αλλά αυτές ήταν που σκέφτηκα πρώτα.
Το μπαλάκι παέι σε όποιον θέλει να το πιάσει.