[Ξεχνάω]

Πίσω, δώρα ξετύλιξέ τα, στο λεωφορείο, δε μας βλέπει κανείς
κανείς δε σε βλέπει γύρνα να με δεις για λίγο και την ξέρεις
αυτή τη φράση από Τα Κύμματα που έγυρε το κεφάλι της
ένα βράδυ στον ώμο μου και λέει για εκείνον που φέρνει
το χέρι του στο σβέρκο και χαιδεύει τα μαλλιά του;

For such gestures, one falls hopelessly in love for a lifetime

[Θυμάμαι]

Κaι το πρωί, στο σχολείο, αγουροξυπνημένος στο πρώτο θρανίο,
λύκειο, αρχαία κατεύθυνση και πεσμένο κεφάλι να κοιμάμαι
γιατί χθες φροντιστήριο Ξενοφώντα μετάφραση και λέει
η καθηγήτρια που καπνίζει συνέχεια κι εγώ σηκώνω το κεφάλι
απότομα και την κοιτάω:

Λοιπόν παιδιά μου, σήμερα θα μάθουμε για τη μοναξιά.