Ξεχάστηκα. Στη μέση αυτού του διαλείμματος έγειρα το κεφάλι μου και κοίταξα την έκφραση στα ξένα πρόσωπα. Αγωνίστηκα μα είδα καρδιές να χτυπάνε. Στο τραίνο (κι άλλο τραίνο) είχε χάσει μια κοπέλα το σκουλαρίκι της και το είδα κάτω από τη θέση ενός ζευγαριού, δεκαοχτώ και ίσως. Το ήξερε ότι θα το χάσει; Νομίζω ναι.
Και με μια χειραψία ο Κύριος που πριν έπαιζε στη σκηνή το σχιζοφρενή, το δικαστή, τον εγκληματολόγο, τον παπά, με μια χειραψία έλυσε τη σιωπή.
Friday, November 03, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ήταν υπέροχο, αλήθεια...
Post a Comment