Αλληλογραφία

Ο Κ. λέει

'Γεννιέσαι τη μέρα που γερνάς. Ναι.
Και πεθαίνεις τη μέρα που ξανανιώνεις.
Πώς θα ήταν ένας αιώνιος οργασμός;
Όχι ηδονή, οργασμός.
Τρεμάμενη αδυναμία και μικρή παραίτηση.
Γλυκά λακάκια χαμογελάνε και ίσως σε έχουν προσέξει.
Ερωτευμένος οργασμός. Τι μορφή θα είχε;
Πανσέληνος; Μπα μερικές φορές παραείναι ψυχρή.
Ποιός διεστραμμένος είπε τον έρωτα ασεξουαλικό αγγελάκι;
Ο έρωτας είναι έφηβη με λευχαιμία. Με μαντήλι
για να μην φαίνονται τα πεσμένα μαλλιά και μάσκα
ιατρική για τα μικρόβια και όμορφα μάτια
να γυαλίζουν γεμάτα οργασμό.
Πόση ώρα αντέχεις να κοιτάς;'

O X. λέει

Ας αποχαιρετήσουμε τώρα αυτή την επαφή μας με
το πλαστικό ποτήρι του καφέ, αυτά τα τεράστια
καταπράσινα δέντρα γύρω μας, αυτές τις σκιές
που έρχονται και φεύγουν καθώς ο ήλιος μετακινείται
από τα σύννεφα τυλίγοντας κάθε κτίριο σταδιακά και λαμπερά.
Μετά βίας αντέχουμε τον αέρα στο πρόσωπο.
Είπα ότι θα πνίξω τις σκέψεις μου και θα τις καταπιώ με τρία
κυβάκια ζάχαρη και θα υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι δε θα τις
ξεράσω, θεία κοινωνία που δεν πρέπει να βγει απο το σώμα μου
μέχρι να γίνει βρώμικο αίμα και ακροβατικά ούρα.
Είπα ότι θα περιμένω κάτω από μια γέφυρα κάποιον που
θα πέσει στο ποτάμι αργά σαν ένδοξος και τότε
θα περιμένω η παλίρροια να τον ξεβγάλει για να τον γδύσω ανίκανα.
Με ενοχλεί ο ήχος του ελικοπτέρου-ασθενοφόρου που στριφογυρίζει
πάνω από μένα και τον ηθοποιό του έρωτα μου ανελέητα.
Στις όχθες ενός μολυσμένου ποταμού
δραματοποιείται η απόπειρά μου
και ο πιλότος σαν καλός πωλητής εσωρούχων
ψάχνει να βρει τον κατάλληλο ζουρλομανδύα.
Αυτός είναι ο μόνος έρωτας που ξέρω:
Ένας γκρι ουρανός, μια γέφυρα, ένας θάνατος,
ένας τρελός, η παλίρροια, ο πιλότος και πίσω απ'όλα αυτά,
κάπου μακριά σε ένα μέρος με ηχώ
να ακούγεται κάποια μουσική, μια κοπέλα
να ψυχαγωγεί τους γλάρους πάνω στο καράβι που έρχεται.'