Τα Γράμματα
Στέκομαι στο μπαλκόνι καπνίζοντας το τσιγάρο που θα έπρεπε να είχα κόψει και ακούω που μακριά περνάνε αμάξια και φορτηγά και ξυπνάει για μία ακόμη φορά η πόλη.
Απέναντι, παρακολουθώ καθώς το παιδί-ταχυδρόμος κάνει τους γύρους του στα σπίτια. Δεν πρέπει να είναι πάνω από δεκαέξι, δεκαεπτά, και δείχνει χαρούμενος στον πρωινό ήλιο. Σκέφτομαι τους εκατοντάδες λογαριασμούς που θα έχει κρατήσει στα χέρια του. Σκέφτομαι όλα τα γράμματα από αγαπημένους, τις καθιερωμένες και τις απροσδόκητες καρποστάλ, τις ειδoποιήσεις από το δήμο, τα cd, dvd και βιβλία που θα έχει κουβαλήσει.
Η δουλειά του, σκέφτομαι, είναι να μεταφέρει λέξεις, φωνές και εικόνες.
Που και που, χωρίς ο ίδιος να το ξέρει, χωρίς καν να έχει κάποια επαφή με ό,τι κρατάει στο χέρι, μπορεί να μεταφέρει και αυτά που δεν φαίνονται μα μόνο συμβαίνουν: τις ελπίδες, τους καημούς, το συνεχή χορό που χάνεται πίσω από τα μάτια.
8 comments:
Tι μουσική λες να ακούει το παιδί-ταχυδρόμος;
Ωχ...καλή ερώτηση!
Μάλλον θα ακούει κάτι να τον ξυπνάει, τουλάχιστον τώρα.
Μπορεί βέβαια να σιγοτραγουδάει:
'We're going to meet the wizard/ the wonderful Wizard of Oz!'
Εσύ τί νομίζεις;
εγώ δεν ξέρω. . . αλλά θα ήθελα να ακούει spice girls και anja garbarek
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι!
είσαι και στο Γιουνάϊτεντ Κινγκντομ...θέλω να πω αν δεν βλέπεις όπως βλέπεις γιατί να βλέπεις; που θέλω να πω μ' αρέσει να γράφεις έτσι τις σκέψεις σου.
H.M.:Κι εγώ σήμερα το πρωί πρώτη φορά το σκέφτηκα έτσι!
Ροίδης: Με μπερδέψατε αγαπητέ! Ναι, στο Γιού Κέι, αυτά βλέπουμε. :-)Αλλά χαίρομαι που σας αρέσει ο τρόπος καταγραφής...
Ρε καθίκι ξανάρχισες το κάπνισμά ή φλυαρείς ποιητική αδεία? Κρίμα τα roiboos που σε πότισα το κερατό μου.
Το ξέρω το ξέρω, θα το κόψω και θα πίνω μόνο roibοos το υπόσχομαι!
Post a Comment