Ο Μπλάκι
Τώρα θυμήθηκα τον Μπλάκι τον σκύλο ενός παλιού, αιώνιου φίλου. Δεν ξέρω γιατί αλλά πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι ίσως έχει πεθάνει. Ακόμα κι όταν τον γνώρισα, ήταν ήδη κάπως μεσήλικας κύριος, με παλιές ιδέες και κουρασμένα μάτια. Μου φαινόταν πάντα θλιμμένος, και σαν να είχε χάσει όλη του τη δύναμη, εγκαταλελειμένος κάπου, σε κάποιον άλλο τόπο εντελώς. Μπορεί αυτή βέβαια η στάση του να ωφείλεται στο γεγονός ότι σχεδόν όλη του τη ζωή την έζησε σε μια ταράτσα που έβλεπε όλο και πιο πολλές άλλες ταράτσες από τη μία, και το Αιγαίο όπως φαίνεται από την Κρήτη από την άλλη. Κι από πάνω ο ήλιος να καίει το μαύρο του τρίχωμα, σημάδια ν'αφήνει. Μόνο στο μικρό του σπίτι κρυβόταν και τον Οκτώβρη κοιτούσε με ανακούφιση τα πρωτοβρόχια και τ'άκουγε να αστράφτουν.
Μα τώρα ίσως να έχει πεθάνει.
6 comments:
να έγινε ο Σκύλος που είδε τον θεό...
ax, mi milate gia skylia. . . klaio! afierono to yperoxo keimeno sou ston gato mou, ton Kimbo pou den me agapise pote.
Ίσως.
Ίσως απλά να έχει πεθάνει.
Ίσως να έχει μετενσαρκωθεί σε θάμνο στην πλαγιά του βουνού δίπλα στη θάλασσα. :-)
L.P.: Οι γάτοι δεν αγαπάνε, αγαπιούνται. :-)
Οπότε καλά κάνεις και του το αφιερώνεις.
elpizo ston gatoparadeiso na tous mathainoun anagnosi kai na mathei to skatouli oti to agapousa
Το πολύ όμορφο κείμενο σου, μου θύμισε αυτούς τους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή (μουσική Γιάννη Σπανού, ερμηνευει η Ελένη Δήμου):
Προχθές ο σκύλος μου ο Μπλακ
μου έφαγε μια πολυθρόνα,
τον έδωσα λοιπόν κι εγώ
σ’ ένα γνωστό μου κυνηγό
κάπου κοντά στο Μαραθώνα.
Τον έδεσε και μη μου λες
άλλο σκυλάκι ν’ αγαπήσω,
τον έκλεισε να κοιμηθεί
σ’ ένα συρμάτινο κλουβί
όμως ο Μπλακ γύρισε πίσω.
Γύρισε μια νύχτα που έβρεχε πολύ
εδώ σε μένα, την κυρά του
ίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλί
που κουνάει ακόμα την ουρά του.
Μετά μου ζήτησαν το Μπλακ
ένα ζευγάρι Αμερικάνοι
μα είναι μακριά η Αμερική
κι ώσπου να φτάσει ο Μπλακ εκεί
είχε γεράσει και πεθάνει.
Τον κλάψανε και μη μου λες
άλλο σκυλάκι ν’ αγαπήσω,
τον κλείσανε να κοιμηθεί
σ’ ένα βελούδινο κουτί
όμως ο Μπλακ γύρισε πίσω.
Γύρισε μια νύχτα που έβρεχε πολύ
εδώ σε μένα, την κυρά του
ίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλί
ή καμιά φορά το φάντασμά του.
Post a Comment