Σταθερά Μπροστά

Παράκουσες κι από κάπου σε παρέσυρε η φιλοφρόνηση
Καραρετουσαρισμένα τα αναλφάβητα φιλιά
Παρακάτω περπάτα σταθερά Θησείο
Και βγες από την καμινάδα στα δεξιά εκεί στο καφενείο
Του παππου Κώστα με το κιτρινισμένο μουστάκι
Μην παραγγείλεις ζάχαρη από όπου κι αν ήρθε
Γιατί τα πλοία την έφεραν εδώ Πειρεάς λέμε
Κι αν η δεσποινίς με τα Αερο-Prada σου πετάξει με λύσσα την τσάντα
Εσύ να την κάνεις σανδαλάκια του Πλάτωνα
Μπας και στρώσει το τσιμέντο λίγο και γίνει παρκέ.

Στη γωνία κι άλλη μία
Αναπαραγωγή χρεών
Σου κλείνει το μάτι κι όταν γυρίσεις την πλάτη
Σου πιάνει τον κώλο με ένα σπλατς

Στη μονάδα αποκλεισμού
Πνίγουν ένα ένα τα κοτοπουλάκια στο σάντουιτς σου
Κι εσύ τρως τρως τρως τρως μα σταμάτα πια να τρως
Σαν να μην ξέρεις που είσαι κι όλες τις ιστορίες που σου είπαν
Να μην τις άκουσες καν στο τρίτο θρανίο
Γιατί η Ποιός-την-θυμάται-τώρα είχε γυμναστική κι εσύ παράθυρο με θέα
Ή γιατί ο Τον-είδα-στη-Μύκονο σου έστελνε χαρτάκια στο διάλειμμα
Ή γιατί τέλωσπάντων νυν καί αεί στην πρωινή προσευχή
Σου στρίβαν λίγο λίγο την καρδιά και το μπράτσο
Και δεν έμαθες ποτέ να μην αφήνεις τα φώτα να σβήνουν
Μα μόνο να περιμένεις το επόμενο όνειρο και να μετράς την ώρα με τσιγάρα
Και στις δύο μετά το σχολείο
Να μιλάς ακατάπαυστα με άλλα φουγάρα για φούμαρα
Και ανεφοδιασμό της μαλακίας και το οικόπεδο της πολυκατοικίας
Χωρίς καν να σκέφτεσαι τα κοινόχρηστα
Αλλά μόνο τους φράχτες της ιδιοκτησίας.

Στα βράχια σκαλισμένα ονόματα σπάνια
Σμήνος ανεκπλήρωτοι έρωτες αποδημητικοί
Το χειμώνα σκάει το κύμα υψώνεται ουράνια
Και δεν μπορώ πια να κοιτάω ένα μαρμάρινο μνήμα
Όταν βρέχει και στάζει και το κατοστάρικο σπαράζει
Μα η νομαρχία διστάζει γιατί το εκλογικό σώμα νυστάζει
Και το κουτί μαγειρεύει μαγειρεύει σου φωνάζει
Με πυγμή ψυθιρίζει ατέρμονα:
"ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ"